Η Μαγισσούλα ξύπνησε εκείνο το πρωινό γεμάτη ενέργεια. Ο ήλιος έμπαινε από το παράθυρο και έκανε το δωμάτιό της να λάμπει σαν να είχε πασπαλιστεί με χρυσόσκονη. Τεντώθηκε, φόρεσε την μπλε μανδύα της με τα αστεράκια και ετοιμάστηκε να πάει στο σχολείο. Όμως, πριν προλάβει να φορέσει τα παπούτσια της, κάτι λαμπερό προσγειώθηκε μπροστά της.
Ήταν ένα μικρό μαγικό χαρτί, που περιστρεφόταν στον αέρα σαν να το φυσούσε αόρατος άνεμος. Η Μαγισσούλα το άρπαξε με προσοχή και το ξεδίπλωσε.
Το χαρτί έγραφε:
«Σήμερα πάμε εκδρομή!
Ετοιμάσου, μικρή μας μαγισσούλα!
Η τάξη σου σε περιμένει.
Υπογραφή: Η Δασκάλα των Ξορκιών»
Τα μάτια της άστραψαν από χαρά. Εκδρομή! Ήταν η πρώτη της μαγική εκδρομή για φέτος. Πετάχτηκε από το δωμάτιο, έβαλε τα παπούτσια της και πήρε τη μικρή της τσάντα που είχε μέσα ραβδί, μελάνι αστερόσκονης και ένα μήλο που της έβαλε η μαμά της.
Αλλά… πώς θα πήγαινε;
Φυσικά, με τη μαγική της σκούπα!
Βγήκε στο μπαλκόνι, πήρε μια βαθιά ανάσα και φώναξε:
«Σκούπα μου, ώρα για πτήση!»
Η σκούπα ανατρίχιασε σαν να ξύπνησε από βαθύ ύπνο, τίναξε τις τρίχες της και αιωρήθηκε. Η Μαγισσούλα ανέβηκε επάνω και βζζζουυμ! απογειώθηκε στον ουρανό. Ο αέρας της χάιδευε τα μαλλιά, τα σύννεφα μοιάζαν με ζαχαρωτά και ο ήλιος χαιρετούσε από μακριά.
Σε λίγο, είδε το σχολείο των μικρών μάγων: έναν πύργο με καμπύλες κορυφές, πολύχρωμες σημαίες και ένα μεγάλο ρολόι που αντί για αριθμούς είχε… σύμβολα μαγείας!
Τα παιδιά είχαν μαζευτεί έξω. Η Νεραιδούλα πέταγε γύρω γύρω αφήνοντας πίσω της ροζ σκόνη, ενώ το Ξωτικούλι χοροπηδούσε ενθουσιασμένο με τα μεγάλα αυτιά του να πηγαίνουν πέρα δώθε.
«Ήρθες!» φώναξαν μαζί μόλις την είδαν.
Η δασκάλα χαμογέλασε πλατιά.
«Παιδιά, σήμερα θα πάμε στη Λίμνη των Χρωμάτων. Εκεί όπου το νερό αλλάζει χρώματα ανάλογα με τα συναισθήματα των επισκεπτών.»
Η Μαγισσούλα δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη της. Ήταν ένας τόπος που είχε δει μόνο σε παραμύθια.
Όλοι ανέβηκαν στις μαγικές τους σκούπες. Η δασκάλα μπροστά, τα παιδιά από πίσω, σαν μικρή πολύχρωμη ουράνια πομπή που διέσχιζε τον ουρανό.
Καθώς πετούσαν, η Μαγισσούλα κοίταζε το χαρτί που είχε λάβει το πρωί. Έλαμπε ακόμα ελαφρώς. Σκεφτόταν πόσο τυχερή ήταν που η μαγεία την ακολουθούσε παντού∙ στο σπίτι, στο σχολείο, και φυσικά… στις εκδρομές.
Όταν έφτασαν στη Λίμνη των Χρωμάτων, το νερό έλαμπε σε αποχρώσεις του μπλε, του πράσινου, του ροζ και του χρυσού. Τα παιδιά έτρεξαν γύρω της, γελούσαν, έπαιζαν με τις αντανακλάσεις και έκαναν μικρά μαγικά πειράματα που έκαναν το νερό να λάμπει ακόμη πιο πολύ.
Η Μαγισσούλα ένιωσε την καρδιά της να γεμίζει χαρά.
«Τι υπέροχη μέρα!» φώναξε.
Και ήταν μόνο η αρχή της εκδρομής…
