Η Μαγισούλα, το πιο μικρό αλλά και το πιο ζωηρό κοριτσάκι της Σχολής Μαγιστικών Τεχνών «Αστρόσκονη», ξύπνησε με έναν ενθουσιασμό που δεν μπορούσε να κρύψει. Σήμερα ήταν η μεγάλη σχολική εκδρομή στο Δάσος των Σαμουράι Δέντρων — ένα μέρος γεμάτο μαγεία, παράξενους ήχους και μυστικά μονοπάτια που αλλάζουν θέση κάθε ώρα.
Με την τσάντα της γεμάτη ξόρκια, χρυσόσκονη και ένα κουτί μαγικά μπισκότα που της έφτιαξε η γιαγιά της, η Μαγισούλα ανέβηκε στο ιπτάμενο σχολικό λεωφορείο. Δίπλα της κάθισε ο φίλος της, ο Σπουργίτης, ένα αγόρι που μπορούσε να μιλάει με τα ζώα, ενώ μπροστά τους η δασκάλα, η κυρία Σπιθογόνη, φώναζε:
— Όλοι στη θέση σας! Και μην ξοδέψετε τα ξόρκια σας άσκοπα!
Όταν έφτασαν στο μαγεμένο δάσος, τα δέντρα έγερναν σαν να τους χαιρετούσαν. Οι ρίζες μετακινούνταν αργά, σαν να αναπνέουν, και μικρές φωτεινές νεράιδες πετούσαν ανάμεσά τους αφήνοντας χνάρια από φως.
Η Μαγισούλα, βέβαια, δεν μπορούσε να μείνει ήσυχη. Άκουσε έναν ψίθυρο μέσα από μια σκοτεινή σπηλιά και, χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε προς τα εκεί. Ο Σπουργίτης την ακολούθησε. Μέσα στη σπηλιά βρήκαν ένα μικρό πλάσμα — ένα Νυφάκι του Δάσους — που είχε κολλήσει τα φτερά του σε μια κρυσταλλένια ρίζα.
Με ένα ψιθυριστό ξόρκι και λίγη χρυσόσκονη από τη γιαγιά της, η Μαγισούλα το απελευθέρωσε. Το Νυφάκι τους χάρισε από ένα κομμάτι κρυσταλλόφως, λέγοντας:
— Για να βρίσκετε πάντα τον δρόμο σας, ακόμη κι όταν αλλάζει…
Όταν γύρισαν στο λεωφορείο, η δασκάλα τους έριξε μια αυστηρή ματιά, αλλά χαμογέλασε μόλις είδε το κρυσταλλόφως.
— Μπράβο, παιδιά. Μάλλον τελικά, μια μικρή περιπέτεια δεν βλάπτει… όταν γίνεται για καλό.
Κι έτσι, η Μαγισούλα έγινε η ηρωίδα της εκδρομής — και περίμενε ήδη την επόμενη περιπέτεια που θα έφερνε η μαγεία.
Αν θέλεις, μπορώ να σου φτιάξω και συνέχεια, σειρά ιστοριών, ή εικόνα για τη Μαγισούλα!
