Μια φωτεινή μέρα στη φάρμα, ο μικρός Νίκος πλησίασε το άλογο του θείου του, τον Καραμέλα.
“Γεια σου, Καραμέλα!” είπε ο Νίκος χαρούμενα. “Θέλω να μάθω πώς να κάνω ιππασία. Μπορείς να με βοηθήσεις;”
Ο Καραμέλας γύρισε και κοίταξε τον Νίκο με τα μεγάλα του μάτια. “Βεβαίως, Νίκο,” είπε με βαθιά φωνή. “Η ιππασία είναι εύκολη όταν μαθαίνεις σιγά-σιγά. Πρέπει να έχεις υπομονή και να με εμπιστεύεσαι.”
“Τι πρέπει να κάνω πρώτα;” ρώτησε ο Νίκος, κοιτώντας τον Καραμέλα με περιέργεια.
“Πρώτα, πρέπει να μάθεις πώς να φροντίζεις ένα άλογο,” είπε ο Καραμέλας. “Καθάρισέ με και δώσε μου νερό και φαγητό. Αυτό θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε μια καλή σχέση.”
Ο Νίκος συμφώνησε και άρχισε να φροντίζει τον Καραμέλα με προσοχή. Καθώς το έκανε, ένιωθε τη σύνδεση μεταξύ τους να γίνεται πιο δυνατή.
“Και τώρα, πώς ανεβαίνω στην πλάτη σου;” ρώτησε ο Νίκος, όταν τελείωσε με τη φροντίδα.
“Θα σε βοηθήσω,” είπε ο Καραμέλας. “Πάτησε απαλά στον σκαμνί και πιάσου καλά στα ρείθρα. Θα σε κρατήσω σταθερό.”
Με λίγη βοήθεια, ο Νίκος βρέθηκε πάνω στον Καραμέλα και ένιωσε μια απίστευτη χαρά. “Είμαι έτοιμος! Ας πάμε για μια βόλτα!”
Και έτσι, ο Καραμέλας και ο Νίκος έκαναν την πρώτη τους βόλτα μαζί στο χωράφι, απολαμβάνοντας τη φιλία και τη νέα τους δεξιότητα. Ο Νίκος έμαθε πόσο όμορφο είναι να εμπιστεύεσαι και να συνεργάζεσαι με έναν φίλο.
