Ήταν ένα μικρό παιδάκι που ζούσε σε μια φτωχή οικογένεια. Κάθε μέρα ξυπνούσε και φορούσε τα ίδια ρούχα, γιατί δεν είχε άλλα να αλλάξει. Τα ρούχα του ήταν λεπτά και τριμμένα, και ο χειμώνας ήταν σκληρός. Το παιδάκι συχνά αναρωτιόταν γιατί η μαμά του δεν του έπαιρνε καινούρια ρούχα. Ένα βράδυ, που έκανε πολύ κρύο και δεν είχαν θέρμανση, το παιδάκι ρώτησε τη μαμά του:
“Μαμά, γιατί δεν έχουμε καινούρια ρούχα; Γιατί δεν έχουμε χρήματα για θέρμανση;”
Η μαμά του τον κοίταξε με θλίψη στα μάτια, χαϊδεύοντας τα μαλλιά του. Του εξήγησε ότι τα χρήματα ήταν λίγα, και προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα με ό,τι είχαν. Του είπε ότι η αγάπη και η ζεστασιά στην καρδιά τους ήταν πιο σημαντικές από τα υλικά αγαθά.
Το παιδάκι την άκουγε, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει πλήρως. Το μόνο που ήθελε ήταν να μην κρυώνει και να έχει όμορφα ρούχα όπως τα άλλα παιδιά. Όμως, ήξερε ότι η μαμά του έκανε ό,τι μπορούσε και αυτό το έκανε να νιώθει λίγο καλύτερα, ακόμη και όταν το κρύο γινόταν αβάσταχτο.
