Η μέρα έφτανε στο τέλος της, και το δάσος γέμιζε σιγά-σιγά με σκιές και ψιθύρους της νύχτας.
Η Μαγισσούλα άφησε κάτω τη σκούπα της και χασμουρήθηκε.
«Ώρα να πάω σπίτι… η μαγεία χρειάζεται κι έναν καλό ύπνο!» είπε χαμογελώντας. 💤✨
Η Νεραϊδούλα πέταξε κοντά της, αφήνοντας πίσω της μια αχνή γραμμή από φωτεινή σκόνη.
«Να σε πάω εγώ ως το σπίτι σου; Ο ουρανός είναι πανέμορφος απόψε!»
Η Μαγισσούλα γέλασε.
«Τι όμορφη ιδέα! Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να καληνυχτίσω τη μέρα!» 🌙
Ανέβηκαν στη σκούπα και πέταξαν μαζί ψηλά.
Κάτω τους, το δάσος έμοιαζε να κοιμάται. Τα δέντρα κουνούσαν απαλά τα κλαδιά τους, σαν να τους χαιρετούσαν.
Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια, και το φεγγάρι φώτιζε τα πρόσωπά τους με ασημένιο φως. 🌕
«Κοίτα!» είπε η Νεραϊδούλα. «Τα αστέρια κάνουν ευχές για τα παιδιά που κοιμούνται!»
Η Μαγισσούλα σήκωσε το ραβδάκι της και ψιθύρισε:
«Καλή νύχτα σε όλους, και όνειρα γλυκά!» 💫
Πέταξαν λίγο πιο ψηλά, και ο άνεμος μύριζε γιασεμί και μέλι.
Η Νεραϊδούλα άνοιξε διάπλατα τα φτερά της, φωτίζοντας τον ουρανό με χρυσές σπίθες.
«Πόσο όμορφη είναι η νύχτα όταν τη μοιράζεσαι με φίλους!» είπε χαμηλόφωνα.
Όταν έφτασαν στο μικρό σπιτάκι της Μαγισσούλας, η Νεραϊδούλα κάθισε στο παράθυρο.
Η Μαγισσούλα τύλιξε το καπέλο της γύρω από το μαξιλάρι και ψιθύρισε:
«Καληνύχτα, Νεραϊδούλα μου. Ευχαριστώ για τη βόλτα!»
Η Νεραϊδούλα χαμογέλασε.
«Καληνύχτα, μικρή μάγισσα. Τα αστέρια θα κρατούν το φως σου όλη τη νύχτα.» 🌠
Και έτσι, μέσα στη σιωπή του δάσους, η Μαγισσούλα αποκοιμήθηκε γαλήνια, ενώ απ’ το παράθυρο έμπαινε μια μικρή δέσμη φεγγαρόφωτου…
και μια σταλιά μαγείας. 🌙💖
