Η μικρή μαγισσούλα Λιλίκα ξύπνησε ένα πρωινό και κοίταξε έξω από το παράθυρο.
Ο ήλιος ανέτειλε λίγο πιο αργά και η μέρα φαινόταν πιο μικρή.
— «Σημαίνει ότι πλησιάζει ο Σεπτέμβρης!» σκέφτηκε χαρούμενα.
Και ο Σεπτέμβρης σήμαινε κάτι πολύ ξεχωριστό: το σχολείο ανοίγει ξανά!
Η Λιλίκα χαμογέλασε.
— «Θα ξαναδώ τους φίλους μου! Και ίσως γνωρίσω και καινούριους στο μαγικό σχολείο!»
Φαντάστηκε τις τάξεις γεμάτες γέλια, τα πολύχρωμα βιβλία, τις κιμωλίες που πετούσαν σπινθηρίσματα και τον δάσκαλο που θα έδειχνε νέα μαγικά κόλπα.
Πήρε το σακίδιό της, το γέμισε με μολύβια που έλαμπαν, τετράδια με αστεράκια και το αγαπημένο της βιβλίο ξορκιών.
Ο γάτος της, ο Τσίπρας, πήδηξε μέσα στο σακίδιο για να την συνοδεύσει.
Η Λιλίκα ένιωσε την καρδιά της να χτυπά από χαρά.
— «Κάθε νέα σχολική χρονιά είναι σαν μια μικρή περιπέτεια!» είπε στον εαυτό της.
Και έτσι, με χαμόγελο και λαχτάρα, η μαγισσούλα περίμενε την πρώτη μέρα στο μαγικό σχολείο.
