Μια μέρα, η μικρή μαγισσούλα Λιλίκα πήγε να περάσει το Σαββατοκύριακο στο σπίτι των παππούδων της, στο μαγικό χωριό.
Μόλις έφτασε, η γιαγιά της, που ήταν κι εκείνη μάγισσα, της έδωσε ένα όμορφο φόρεμα με ασημένια αστέρια και μια μπέρτα που έλαμπε στο φως.
— «Αυτά είναι μαγικά ρούχα, Λιλίκα,» είπε η γιαγιά χαμογελώντας. «Θα σε προστατεύουν στις περιπέτειές σου.»
Ο παππούς, που ήταν σοφός μάγος, εμφανίστηκε κρατώντας το παλιό του ραβδί. Ήταν φτιαγμένο από ξύλο αρχαίας βελανιδιάς και στην κορυφή είχε έναν κρύσταλλο που έλαμπε σαν ήλιος.
— «Αυτό, μικρή μου, είναι το Ραβδί των Ευχών,» της είπε. «Με αυτό μπορείς να κάνεις τρεις καλές πράξεις σήμερα.»
Η Λιλίκα ένιωσε την καρδιά της να χτυπά δυνατά.
Περπάτησε μαζί με τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό και άρχισε να χρησιμοποιεί το ραβδί:
✨ Έκανε τα λουλούδια στον κήπο μιας γειτόνισσας να ανθίσουν,
✨ Γέμισε το καλάθι ενός φτωχού ζευγαριού με φρούτα,
✨ Και έφερε πίσω το χαμένο καπέλο ενός παιδιού με μια μόνο κίνηση.
Το βράδυ, η Λιλίκα επέστρεψε το ραβδί στον παππού.
— «Το πιο μαγικό πράγμα, παππού, δεν είναι το ραβδί… είναι η χαρά που δίνεις στους άλλους!»
Ο παππούς την αγκάλιασε σφιχτά, και η γιαγιά χαμογέλασε περήφανη.
Κι έτσι, κάτω από τον έναστρο ουρανό, η μέρα έκλεισε με ζεστασιά, μαγεία και αγάπη.
