Η Μαγισσούλα είχε μια πολύ καλή φίλη, τη Νεραϊδούλα. Η Νεραϊδούλα ήταν μικρή, πανέμορφη και είχε λαμπερά φτερά που έλαμπαν στο φως του ήλιου. Κάθε μέρα που η Μαγισσούλα και η Νεραϊδούλα συναντιόντουσαν, το χαμόγελό τους γέμιζε τον αέρα με μαγεία. Σήμερα, είχαν κανονίσει να συναντηθούν στο ξέφωτο του δάσους. Η Νεραϊδούλα είχε φέρει μαζί της ένα μαγικό λουλούδι που μύριζε σαν βανίλια, και η Μαγισσούλα έφερε ένα μικρό χρυσαφένιο κουδουνάκι που έβγαζε μελωδικούς ήχους.
Καθώς κάθονταν στη σκιά ενός δέντρου, μιλούσαν για τα όνειρα και τις περιπέτειές τους. Η Νεραϊδούλα, πάντα χαρούμενη, πετούσε γύρω από τη Μαγισσούλα, σκορπίζοντας μικρά φωτάκια στον αέρα. “Μια μέρα,” είπε η Νεραϊδούλα, “θα πάμε μαζί στην κορυφή του μεγάλου βουνού και θα βρούμε το μαγικό σύννεφο που κάνει τις ευχές πραγματικότητα!” Η Μαγισσούλα χαμογέλασε και απάντησε, “Ναι, και τότε θα κάνουμε την πιο μαγική ευχή από όλες!”.
