Μια μέρα, η μικρή μαγισσούλα Λιλίκα βρήκε στη σοφίτα του σπιτιού της μια παλιά σκούπα.
Ήταν σκούρα καφέ με χρυσές κλωστές στο χερούλι της.
— «Μαμά, τι είναι αυτή η σκούπα;» ρώτησε η Λιλίκα.
Η μαμά της χαμογέλασε.
— «Είναι η πρώτη μου μαγική σκούπα. Και τώρα ήρθε η ώρα να γίνει δική σου!»
Η Λιλίκα ένιωσε την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Ανέβηκε πάνω στη σκούπα και… ξαφνικά βρέθηκε να πετάει πάνω από τα δέντρα του χωριού!
Ο γάτος της, ο Τσίπρας, νιαούρισε και πήδηξε κι εκείνος πάνω.
— «Νιαουου! Θέλω κι εγώ βόλτα!»
Μαζί πέταξαν πάνω από τα χωράφια, τα σπίτια και το ποτάμι.
Χαιρέτησαν τα πουλιά, έπαιξαν κυνηγητό με τις πεταλούδες και γέλασαν δυνατά.
Όταν γύρισαν πίσω, η Λιλίκα είπε χαρούμενη:
— «Αυτή είναι η πιο όμορφη μέρα! Η σκούπα μου θα με πάει σε πολλές περιπέτειες!»
Και από τότε, η μαγισσούλα είχε έναν καινούριο, φτερωτό φίλο: τη μαγική της σκούπα.
.
